แตกแล้วจ้า

ในที่สุดฝีที่ก้นก็แตกจนได้ เป็นการแตกแบบไม่รู้ตัวด้วย เพราะมันไม่เจ็บเลย

กว่าจะรู้ตัวก็พักเที่ยงแล้ว ก็รู้สึกเอะใจเหมือนกันว่า ปรกตินั่งแล้วจะเจ็บฝี แต่ไหงถึงไม่เจ็บหว่า พอลุกขึ้นมาก็แปลก ๆ แบบว่ากางเกงตรงเป้ามันชื้น ๆ พิกล

เลยรีบไปตรวจสอบในห้องน้ำ ก็พบว่าฝีแตกแล้ว หนองออกมาเปรอะเลย แต่ใจชื้นไม่มีเลือดออกมาเลยแฮะ มีแต่หนองอย่างเดียว

คราวนี้ก็ต้องมาจัดการกับการเรื้อรังของมันแล้วสิเนี่ย เพราะดูท่าหนองก็ยังซึมออกมาอยู่เรื่อย ๆ

นั่งไม่ติด

ตอนนี้ฝีที่ก้นเม็ดใหญ่ขึ้น นั่งลำบากแฮะ อีกอย่าง ตั้งแต่ฝีเม็ดนี้โผล่ขึ้นมา จิตใจมันก็จดจ่ออยู่แต่กับมัน จนไม่ค่อยได้สนใจอาการเจ็บป่วยอื่น ๆ เลยแฮะ อย่างนี้คือดีหรือไม่ดีเนี่ย?

เจ็บฝี

ฝีที่ก้นตอนนี้มันบวมขึ้นเรื่อย ๆ อีกอย่างได้รับรู้มาว่ามันมีชื่อด้วย ชื่อว่า “ฝีคัณฑสูตร” ฮ่วย ชื่อเรียกยากเขียนยากซะจริง

ก็ค้น ๆ ในเน็ตแล้วล่ะว่าต้องไปผ่าตัดเอาออก ต้องบล็อกหลัง ต้องนอนหลายคืน เดือนนึงแผลถึงแห้ง แถมมีโอกาสเป็นซ้ำถ้าหากว่าหมอดันไม่เก่ง ที่สำคัญถือว่าเป็นผ่าตัดใหญ่ด้วย งานนี้ต้องใช้เงินอย่างน้อยสองหมื่นบาทขึ้นไป แพงชิบเป๋ง งกเฟ้ย

แต่ดื้ออ่ะ กะว่าจะรอให้มันสุกจนโผล่หัวหนองออกมาก่อน แล้วจะเอาเข็มจิ้มออกเอง ใช้มือค่อย ๆ เค้นให้หนองออกมา จนกระทั่งไขมันที่อุดตันมันกระเด็นหลุดออกมา จากนั้นก็ปาดด้วยทิงเจอร์ไอโอดีนซะเลย โหด ๆ

แต่ตอนนี้นะ เจ็บอ่ะ เวลานั่งไม่ค่อยเจ็บหรอก แต่เวลาลุกปุ๊ป เหมือนเลือดมันวิ่งเข้าไปที่ฝีอ่ะ เจ็บโคตร นั่งแล้วก็ไม่ค่อยกล้าขยับเพราะมันเจ็บ ยังดีที่ยืน, นอน, เดิน, วิ่ง, อึ ไม่เจ็บนะเนี่ย โชคดีไป

เจ็บก้น

แบบว่าเจ็บก้น มาหลายวันแล้ว เจ็บตรงรูก้นเลย วันนี้นึกเอ๊ะใจก็เลยลองเอามือไปตรวจ ไปคลำดู เจอเม็ดเป้ง ๆ เลย มิน่า เจ็บ หาข้อมูลในเน็ต เขาเรียกว่า “ฝี” ฮ่วย ไหงเป็นได้ล่ะเนี่ย แต่ว่าช่างมัน ไม่สน ไว้เป็นหนัก ๆ ค่อยไปหาหมอแล้วกัน